प्रियसीचा कुत्रा
-प्रफ़ुल्ल

प्रियसीचा कुत्रा हा मी आल्यावरच भुंकतो
वाटत असते तिला भेटायचे पण
कुत्रा मध्ये तडमडतो

मारली होती लाथ त्याच्या कंबरड्यात
भुंकुन त्याने मलाच पाडले डबक्यात

आता त्याच्यावर दया नाही
दे‌‌ईल त्याला सजा कारण
त्याने प्रेमाची घातली माझी मजा

आज संध्याकाळी घे‌ईल त्याला पट्यात
घे‌ईल त्याचा जीव एका झटक्यात

जेव्हा माझी योजना प्रियसीला समजली
गालात माझ्या एक देऊन तडकन निघुन गेली

प्रेमभंग झाला कशामुळे ??????
एका कुत्र्यामुळे

ही लज्जास्पद घटना माझ्या आयुष्यात घडली
‌इथुन पुढे एक सवय मला जडली

कुत्रा नसेल जिच्या दारी
तिच्यावरच प्रेम करेल भारी.

प्रेमाचा संन्याशी -- प्रफ़ुल्ल

प्रेमाचा कोणतातरी मार्ग तुम्ही दाखवा
आतातरी तुमच्या भक्ताची व्यथा दुर करा
(असे एकुन )
साधुबाबा उठले आणि म्हनाले

"प्रेमाचा सुगंध आहे जो तुझ्या मनात
निघेल तो एका क्षणात,उत्तर तुझे
मिळेल एका स्मशानात"

सुटबुट घालुन गेलो मी स्मशानात
अंधाराची काळी रात्र होती आभाळात

घाबरत घाबरत पाऊले माझी पडली
‌‌इतक्यात कडाडून विज आभाळत चमकली
चिली मिली गिली म्हनत एक चेटकीन पुढे आली
घडली व्यथा तिला सांगितली पण झाले उलटेच
ती चेटकीनच माझ्या गळे पडली

प्रेमकर माझ्यावर मीच तुझी राणी
वाक्य तिचे ऎकताच आली मला ग्लाणी
हे बघ चेटकीनी असली जरी तु कानीबानी
तरी भेटेल तुला दुसरा कुणी
वाट सोड माझी तु नाही ग माझी राणी

हे बोल माझे ऎकता संताप तिला आला
फ़रफ़टत फ़रफ़टत नेऊन तिने मला एका
कबरीवरती सोडला
‌इतक्यात एक पाटी कबरीवरती दिसली
वाक्य ती वाचायला सुरवात मी केली

" प्रेमाचा शोध घेणार्‍या येड्‍यानो
येऊ नका या मार्गी काहीकेलेतरी
स्मशानच लागेल तुमच्या नशिबी "

वाचुन हे सारे अर्धमेला मी झालो
धावत पळ्त पुन्हा साधुबाबा कडे गेलो
(आणि मग काय?)
त्यांच्या बाजुला चटई टाकुन मी पण
साधुबाबा झालो.

चारोळी

हजार मोती मातीत मिळाले
अंकूर बनुन जन्मास यावे
ऊन नाही वारा नाही
कित्येक प्रयत्‍न यश मिळवण्यात गेले.