tag:blogger.com,1999:blog-86906738371591324102024-03-19T08:23:59.387+05:30प्रफ़ुल्ल पाटीलकरीत नाही कधी मी उपहास जीवणा
तरी लोक का हासीत असतात हे कळेनाप्रफ़ुल्ल पाटीलhttp://www.blogger.com/profile/18261034735862832484noreply@blogger.comBlogger38125tag:blogger.com,1999:blog-8690673837159132410.post-29781801701054275662012-05-16T09:40:00.001+05:302012-05-16T09:40:12.281+05:30आंबा नको मागूस<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
गुलाब हे प्रेमाचे प्रतिक आहे त्याप्रमाणे तो तिच्यासाठी गुलाबाची भेट घेऊन गेला.<br />ती म्हणालीः "गुलाब राहु दे ,पण तुझ्या दुसर्या हाथातल्या पिशवीत आंबा दिसतोय तो देशील"<br />तोः "हे प्रिये तु म्हणालीस तर आणखी गुलाबाचे दोन-चार गुच्छ आणतो वाटल्यास आकाशातील चंद्र तारे तोडुन आणतो पण आंबा नको मागू"<br />तीः" पण मला तो आंबाच हवा आहे,तुझ ना! माझ्यावर प्रेमच नाही"<br />तोः"प्रेम वैगरे ठीक आहे पण आंबा मिळणार नाही"<br /><br />तो तिथुन बाहेर पडला फक्त आंबा घेऊन. <br />बघितलं मित्रांनो आंबा किती दुर्मिळ आणि महाग गोष्ट झाली आहे.</div>प्रफ़ुल्ल पाटीलhttp://www.blogger.com/profile/18261034735862832484noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8690673837159132410.post-43168332777939609702012-04-02T22:27:00.000+05:302012-04-02T22:27:17.074+05:30भुंगा<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><br />
सुंदर ती कळी वेडी, साज तिला ज्वानीचा<br />
उमलताच एक दिवस अन भुंगा प्रेमात पडाला<br />
व्यक्त नाही झाले भितीपोटी, बस बघत तो राहिला<br />
नजरेच्या ह्या खेळात, तो वेडा अनिक वेडा झाला<br />
<br />
<br />
खुडली एक दिवस कुनी देवास वाहण्याला<br />
नाही फुल त्याचे ,प्रेम सांगण्याला जेव्हा आला<br />
ती निर्माल्यात केव्हाच वाहुनी गेली होती नदित<br />
पण आयुष्यभर तिला शोधत राहिला हा बिचारा </div>प्रफ़ुल्ल पाटीलhttp://www.blogger.com/profile/18261034735862832484noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-8690673837159132410.post-58198603543348365272012-03-08T20:43:00.000+05:302012-03-08T20:43:16.337+05:30काही मिळाले काही निसटले<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><br />
तांरागने ती स्वप्नाची आकाशी कशी पसरलेली.<br />
रोज रोज खुनवती ,बोलती तरी ती निजलेली.<br />
मनात गुंफुनी भोल्या आशा, एक निसटला तारका.<br />
दुख त्याची होत असता, इच्छा पुरी करुनी गेला.<br />
</div>प्रफ़ुल्ल पाटीलhttp://www.blogger.com/profile/18261034735862832484noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8690673837159132410.post-31055985769838509852012-01-03T21:24:00.001+05:302012-01-03T21:26:15.754+05:30डबकं आणि नदी<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div style="color: #45818e; text-align: justify;">"तुला एवढ मोठ लफड करायला कुणी सांगितल होत,आपण छोटेसे डबके ,त्या नदीला लाईन मारशील तर महागात पडेल"<br />
"माझ त्या नदीवर प्रेम आहे"<br />
त्या खळाळत जाणार्या नदीच्या तो प्रेमात पडला होता,आणि त्याचा मित्र त्याला समजवण्याचा निरर्थक प्रयत्न करत होता,प्रेमात पडल म्हणजे मित्राचे बोलणे म्हणजे फालतु सल्ले वाटतात.त्याने नदीला आपले प्रेम व्यक्त केले,नदीचा तोरा काही औरच होता "माझ्या सारख्या नदीची सुंदरता आणि तुझ्यासारख्या घाणेरड्या डबक्याची काही तुलना होऊ शकते का? तुझ्या भावना तुझ्या सारख्या साचलेल्याच राहु दे"<br />
तो बिचारा काहिच बोलला नाही ,नदी तोर्यात निघुन गेली,<br />
डबकं रडायला लागला त्या डबक्याचा मित्र" आता रडवुन तु स्वतालाच आटवतो आहेस,खरच तुझ त्या नदीवर प्रेम असेल तर घडव स्वताला अथांग , तिला सामावुन घेशील इतका मोठा हो,मग येईल ती तुझ्या ओढीने"<br />
मित्राचे सल्ले जरी पहिले फालतु वाटत असले तरी तेच नंतर आधार देतात.ते डबकं तिथुन निघुन गेलं ,न बोलता न रडता, पण आतल्या आत ते अश्रु गिळत होतं,अचाट प्रयत्नानंतर तो अथांग झाला ,अफाट झाला, चोहोबाजुनी विस्तारला, .जी लोक त्याची अवहेलना करीत होती तिच आता त्याला 'समुद्र' म्हणु लागली.प्रेमाच्या धुंदीने त्या डबक्यात तरंग निर्माण होऊन त्याच्या लाटा होऊ लागल्या,तर गिळलेल्या अश्रुनीच त्याला खारट बनवल.<br />
नदी त्या डबक्याच हे अफाट रुप पाहुन पुरती घायाळ झाली.तिचा अहंकार एका क्षणात विसरली.त्या समुद्र बनलेल्या डबक्याचे ओढीने धाऊ लागली.तो इतका खारट असुनही ती काहीही न बोलता त्या समुद्राशी एकरुप झाली.<br />
<br />
ते डबकं इतर डबक्यासारखाच होता ,पण प्रेम नावाच्या गोष्टीने त्याला इतकं अथांग बनवल"</div></div>प्रफ़ुल्ल पाटीलhttp://www.blogger.com/profile/18261034735862832484noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8690673837159132410.post-32271554091806205462011-12-15T00:20:00.003+05:302011-12-15T00:32:36.997+05:30कोल्ह्याला द्राक्ष आंबटच!!!!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div style="color: #93c47d;"><span id="internal-source-marker_0.27984062081059435" style="background-color: transparent; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;"></span><span style="background-color: transparent; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;">"चल भेटु नंतर", मी वळायला लागलो. पण मनोमन एकच इच्छा होती की ती म्हणेल. "थांब ना जरा" . पण ती उलटच बोलली. "हो तुला गेलं पाहीजे ना! कंपनीत काम असतील"</span></div><div style="color: #93c47d;"><span style="background-color: transparent; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;">ती बोलली असती तर कंपनीला पण दांडी मारली असती पण कसल काय. मी गपगूमान चालायला लागलो.</span></div><div style="color: #93c47d;"><span style="background-color: transparent; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;">म्हटल वळुन बघुया निदान माझ्याकडे बघत तर असेल पण ती खुशाल कुनाबरोबर फोन वर बोलत होती.</span></div><div style="color: #93c47d;"><span style="background-color: transparent; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;">मी हताश पणे वळलो,तेवढ्यात एक मंजुळ स्वरात माझे नाव पुकारले गेले. हो तीच होती. मराठी फिल्म मध्ये कसा हिरो slow motion मध्ये हिरोईन कडे धावतो तसा मी धावायला लागलो . सारं जग आनंदाचा वर्षाव करतय अस वाटल.मी तिच्याकडे रोखुन बघु लागलो. ती अस्वस्थ दिसत होती.कदाचित लाजत पण होती. पुढच काय वाक्य असेल याचा अंदाज बांधु लागलो.अंग सेंकदा सेंकदाला शहारत होतं.</span></div><div style="color: #93c47d;"><span style="background-color: transparent; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;">ती म्हणाली "तुला कस सांगु, अम् .. अ ..अ "</span></div><div style="color: #93c47d;"><span style="background-color: transparent; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;">"बोल ना ,तुला समजु शकतो"</span></div><div style="color: #93c47d;"><span style="background-color: transparent; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;">"ठिक आहे,तुला वाईट तर नाही ना वाटणार"</span></div><div style="color: #93c47d;"><span style="background-color: transparent; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;">"नाही ग बोल ना"</span></div><div style="color: #93c47d;">माझी उत्सुता परमोच्च बिंदुला पोहोचली आणि तितक्याच वरुन खाली कोसळली.</div><div style="color: #93c47d;">ती निर्लज्ज म्हणते कशी</div><div style="color: #93c47d;"><span style="background-color: transparent; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;">"अरे माझ्या फोनची बॅटरी संपली, त्याच्या शी बोलायच आहे आजच्या दिवशी फोन exchange कर ना मी तुला उद्या फोन देते"</span></div><div style="color: #93c47d;"><span style="background-color: transparent; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;"></span><span style="background-color: transparent; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;">नुसता फोन मागितला असता तर एका पायावर तयार झालो असतो ,त्याच्याशी बोलायच आहे हे सांगायची गरज होती का ,आणि हिचं अस सारं पहिलेच आहे मला आजच कळालं,मुर्ख कुठली.खुशाल माझ्याच कडे फोन मागायचा,काही संस्कारच नाही,काही लाज वाटते का तीला?.आणि कसला तो जाडाभरडा आवाज छे! इतकी पण काही सुंदर नाही एवढे नखरे करायला?.खरच आतापर्यंतचा माझा भास होता.</span></div><div style="color: #93c47d;"><span style="background-color: transparent; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;">माझ्या रागावर काहिसा ताबा ठेवुनच मी बोललो</span></div><div style="color: #93c47d;"><span style="background-color: transparent; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;">"खरच तुला मोबाईल दिला असता गं पण मलाही कुणाचा तरी फोन येणार आहे ,चल मी येतो, ऑफिस मध्ये खुप काम पडली आहे"</span></div><div style="color: #93c47d;"><span style="background-color: transparent; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;">आणि तिथून निसटलो</span></div></div>प्रफ़ुल्ल पाटीलhttp://www.blogger.com/profile/18261034735862832484noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8690673837159132410.post-46217331581235741512011-11-05T12:57:00.000+05:302011-11-05T12:57:58.967+05:30निरोप<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="YJ" style="color: #6fa8dc;"><span class="z19Dle" id="col-z12udh0ywl2hvboi504ccxjwrpnmzz5rohc"><span class="zo">गेलो होतो संपुनी चिता ती रचली होती.<br />
अज्ञान खांद्यानी सरकत पुढे ज्वाला मध्ये जाण्यास तयारी.<br />
पाऊस ,वारा,वादळ अडथळा टाकीत विजवीत होत्या ज्वाला.<br />
पेटन्यास मी उत्सुक तितका जितका पेटवन्यास तो समाज आला.<br />
कित्येक दिवस जगूनी निरोप हा कसला होता<br />
कर्ज नाही फेडले म्हणुनी रडण्याचा का तो आवाज होता.<br />
निदान आता तरी फितुर ,दुष्ट, स्वार्थी ते हाथ झिजले.<br />
श्राध्दाचे जेवन करुनी शब्द दोन माझ्यापरी उष्टे टाकले.<br />
काही मास नाव नी फोटो असाच कुठे टांगला.<br />
जाळण्यास दुसर्या गर्दीचा डोंब पुढे सरकला.</span></span><span class="Ia dm2Ocf"></span></div></div>प्रफ़ुल्ल पाटीलhttp://www.blogger.com/profile/18261034735862832484noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8690673837159132410.post-88267050207041774032011-08-02T21:20:00.000+05:302011-08-02T21:20:47.645+05:30गणपती\कार्तिक परिक्षा (पुन्हा एकदा)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">गणपती श्रेष्ठ की कर्तिक श्रेष्ठ हे बघण्यासाठी शिव-पर्वती दोघांना एक टास्क असाईन करतात की जो कुनी लवकरात लवकर जगभरात आमची महिमा पोहचवेल तोच जिंकेन.कर्तिक लगेच त्याची मोरसिडीज काढतो.जागोजागी शिव-पर्वती महिमा स्पिकर लावुन एकवू लागतो.इकडे गणपती विचार करु लागतो.मागच्यावेळा प्रमाणे शिव-पर्वतीच्या फेर्या मारतो पण त्याचा काही उपयोग होत नाही.गणपतीची नजर त्याचे वाहन ‘mouse’ ने खाल्लेल्या अर्ध्या सफरचंदावर जाते.गणपती लगेच फेसबुक,गुगल+ ट्विटर उघडतो आणि मिनीटातच जगभरात शिव-पर्वती महिमा पसरवला जातो,यावेळेसही गणपती विजयी होतो </div>प्रफ़ुल्ल पाटीलhttp://www.blogger.com/profile/18261034735862832484noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8690673837159132410.post-26928929726727384582011-07-13T15:54:00.000+05:302011-07-13T15:54:00.996+05:30google+ चा जन्म<div id="imcontent" style="color: #38761d; margin-left: 12px;"><span style="font-size: small;"><span> <div style="direction: ltr; font-family: Segoe UI;">कोने एके काळाची गोष्ट आहे ज्यावेळेस ओर्कुट वापरले जायाचे ओर्कुट वर्गातील सर्वात हुशार विद्यार्थी होता तर फेसबुक लास्ट बेंचवर बसायचा पण फेसबुक ने खुप मेहनत घेतली आणि वर्गात पहिला आला. ओर्कुट चा हिरमोड झाला.नंतरची काही वर्ष फेसबुकच प्रथम येत होता.थोड्याच दिवसांनी ओर्कुटने आत्महत्या केली. गुगल त्याची आई कायम म्हणायची 'मेरे बेटे आयेंगे मेरे करन अर्जुन जरुर आयेंगे' आणि गुगल+ चा जन्म झाला</div></span></span></div>प्रफ़ुल्ल पाटीलhttp://www.blogger.com/profile/18261034735862832484noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-8690673837159132410.post-89722973317946656892011-03-23T17:58:00.002+05:302011-03-23T17:58:55.275+05:30प्रेम म्हणजे फुकटचा लोचा आहे<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; color: #bf9000; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEimxPN0QTutezSQZWp7ryDxrPahzpyubRu3BcmxO75WgecM6mY9aZh2uSBkCvSXf8DPROVu0usRwN_9MkLjMBORFYjsBt5UJKlL_rg8mChFh3MVjsG5crX162QbG8iDZUxhojZ9b52NlnY/s1600/heartbreak009.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEimxPN0QTutezSQZWp7ryDxrPahzpyubRu3BcmxO75WgecM6mY9aZh2uSBkCvSXf8DPROVu0usRwN_9MkLjMBORFYjsBt5UJKlL_rg8mChFh3MVjsG5crX162QbG8iDZUxhojZ9b52NlnY/s1600/heartbreak009.png" /></a></div><div style="color: #bf9000;"><span style="font-size: small;"><span id="internal-source-marker_0.962301704221423" style="background-color: transparent; font-family: Arial; font-style: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;"></span><br />
<span style="background-color: transparent; font-family: Arial; font-style: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;">उगाचच कुणाच्यातरी आठवणीत भिजायचय</span><br />
<span style="background-color: transparent; font-family: Arial; font-style: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;">तासनतास अभ्यास बुडवून कुणाचा तरी विचार करायचाय</span><br />
<span style="background-color: transparent; font-family: Arial; font-style: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;">आपण लास्ट तर तिने फर्स्ट यायचे आहे</span><br />
<span style="background-color: transparent; font-family: Arial; font-style: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;">प्रेम म्हणजे फुकटचा लोचा आहे</span><br />
<span style="background-color: transparent; font-family: Arial; font-style: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;"></span><br />
<span style="background-color: transparent; font-family: Arial; font-style: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;">जिच्यासाठी अविरत झुरायच तिने शांतपणे बघायचय</span><br />
<span style="background-color: transparent; font-family: Arial; font-style: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;">आम्ही इकडे कासावीस तिने मात्र आरामात रहायचय</span><br />
<span style="background-color: transparent; font-family: Arial; font-style: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;">दिसली समोर की धडधडने याने वाढवायचे आहे</span><br />
<span style="background-color: transparent; font-family: Arial; font-style: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;">तिने मात्र अलगद नजर वळवून पुढे जायाचे आहे</span><br />
<span style="background-color: transparent; font-family: Arial; font-style: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;"></span></span><span style="font-size: small;"><span style="background-color: transparent; font-family: Arial; font-style: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;">प्रेम म्हणजे फुकटचा लोचा आहे</span></span><span style="font-size: small;"><span style="background-color: transparent; font-family: Arial; font-style: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;"></span><br />
<span style="background-color: transparent; font-family: Arial; font-style: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;"></span><br />
<span style="background-color: transparent; font-family: Arial; font-style: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;">सार्या मित्रांशी वैर करुन तिच्या मागे फिरायचय</span><br />
<span style="background-color: transparent; font-family: Arial; font-style: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;">बाहेर पडताना चार वेळेस आरशात बघायचय</span><br />
<span style="background-color: transparent; font-family: Arial; font-style: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;">तिच्या एका थॅंक्यु शब्दासांठी कॅन्टीन मध्ये पाकीट खाली करायचे आहे</span><br />
<span style="background-color: transparent; font-family: Arial; font-style: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;"></span></span><span style="font-size: small;"><span style="background-color: transparent; font-family: Arial; font-style: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;">प्रेम म्हणजे फुकटचा लोचा आहे</span></span><span style="font-size: small;"><span style="background-color: transparent; font-family: Arial; font-style: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;"> </span><br />
<span style="background-color: transparent; font-family: Arial; font-style: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;"></span><br />
<span style="background-color: transparent; font-family: Arial; font-style: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;"></span><br />
<span style="background-color: transparent; font-family: Arial; font-style: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;">कधीतरी हिंम्मत एकटवुन सांगायचय</span><br />
<span style="background-color: transparent; font-family: Arial; font-style: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;">प्रेमपत्र ,गुलाब लाल बरोबर द्यायचय</span><br />
<span style="background-color: transparent; font-family: Arial; font-style: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;">मनातल्या भावना समोर बोलुन मोकळ व्यायचय</span><br />
<span style="background-color: transparent; font-family: Arial; font-style: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;">"आपण चांगले मित्र होऊ" अस म्हणुन तिने मान वळवायची आहे</span><br />
<span style="background-color: transparent; font-family: Arial; font-style: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;">आपण मात्र तिच्या पाठमोर्या आकृतीकडे बघताना</span><br />
<span style="background-color: transparent; font-family: Arial; font-style: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;">तिने कुणा दुसर्याच्या हाथात हाथ द्यायचे आहेत</span><br />
<span style="background-color: transparent; font-family: Arial; font-style: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;"> </span><br />
<span style="background-color: transparent; font-family: Arial; font-style: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;">प्रेम म्हणेज ,प्रेम म्हणेज!!! च्यायला फुकट फालतुचा लोचा आहे </span></span></div></div>प्रफ़ुल्ल पाटीलhttp://www.blogger.com/profile/18261034735862832484noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8690673837159132410.post-29785895753881428292011-02-25T18:20:00.001+05:302011-02-28T16:37:11.273+05:30जगणे(वृध्द आजोबाचे मनोगत)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div style="color: #38761d;">असेच आज चालताना जीवंत आहे का म्हणून बघितले<br />
हात फेरला गालावर तेव्हा सुरुकुत्यानी मला छेडले<br />
</div><div style="color: #38761d;">किती काळ लोटला असा, असाच मी जगलो<br />
पुन्हा वळून पहिले तर कधीच होतो मेलो<br />
<br />
अक्कलबुद्धी शहाण्याची शेवटी मला हो गावली<br />
उपयोग काय त्याचा आता , जीवनमाला माझी सरली<br />
<br />
प्रवास तिडका करीत करीत जगणे आमचे राहीले<br />
जेव्हा सुचले जगण्याचे तेव्हा श्वास माझे सरले</div><div style="color: #38761d;"><br />
मरताना चुकुन वाटते की<br />
जे जगलो ते का होते जगणे<br />
असेच होते जिणे तर का आपण हे जगलो<br />
या प्रश्नाची उत्तर , यमच शेवटी देतो</div><div style="color: #38761d; text-align: left;">कळते जेव्हा जगणे त्यावेळेसच तो प्राण घेतो</div><div style="text-align: left;"><br />
</div></div>प्रफ़ुल्ल पाटीलhttp://www.blogger.com/profile/18261034735862832484noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-8690673837159132410.post-86601108946550310062011-02-11T14:18:00.003+05:302011-02-11T14:23:17.065+05:30११ चा शो<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div style="color: #38761d; text-align: justify;"></div><div style="color: #38761d; text-align: justify;"> तसं तर काही ठरलं नव्हतं पण जे झाल ते खूप छान होत.कालचा दिवस अविस्मरणीय ठरला.आम्ही सार्या मित्रांणी जेवण केले.हॉटेलातून बाहेर पडलो तर बिग सिनेमाच्या थेटर कडे लक्ष गेल.कुणाच्या मनात आल काय माहीत!.पण एक सिनेमा बघुया असा ठराव संमत झाला.पहिले मी व माझा मित्रा जाऊन शो ची चौकशी करण्यास गेलो.मल्टिपलेक्स त्यात रात्रीचा शो म्हणजे 200-250 च चंदन लागणार हे निश्चित म्हणून काही मित्रांच मत सिनेमा न पाहण्यच होत. कुणी घरी जाण्याला उशीर होईल.उद्या ऑफिसला लवकर जायचे अशी कारणे देऊ लागलीत.आम्ही चौकशी करून आलो .प्रत्येक शो चा रेट हा 100 रुपये आहे अस कळालं. जशा सरकारी फाइल मंत्रालयातून गहाळ होतात तसेच सर्वाची कारणे मनातून गहाळ झालीत.जो तो आपल्या परीने स्वःताची कारणे सावरू लागला आणि उद्याच आपण मॅनेज करून घेऊ अस सांगू लागलेत.शो 9:20 चा होता.पण आम्हाला थोडा उशीर झाला होता त्यामुळे तो शो पहाणे मुश्कील होते.नंतरचा शो 11 वाजता होता.</div><div style="color: #38761d; text-align: justify;"> शो 11 चा म्हणजे घरी जात जात रात्रीचे 2 होणार.अरे बापरे!!!. काहीच जणांकडे बाइक असल्याकारणाने घरी परत जाण्याचा प्रॉब्लेम.जो तो आपल्या डोक्याचे चक्र फिरवू लागला.आपण असं करू आपण तसं करू अशा प्रकारची कुजबुज चालू लागली.सिनेमा कुठल्याही परिस्थीत पाहण्याचा एवढा निश्चित होत.आता काही झाल तरीही सिनेमा बघायचाच असा ठरलं पण....</div><div style="color: #38761d; text-align: justify;"> पण ....असं होत की आमच्या बरोबर जेवणाला 3-4 मुली पण होत्या.ते ही सिनेमा पाहण्याचा हट्ट करु लागलेत .ज्यांना त्यांना रात्री घरी पोहचवायचे म्हणजे डोक्याला मोठा ताप.म्हणून काय तर आमचं आज पिक्चर पहाणे रद्द होणार होते.मग जो तो हताशपणे निघायला लागला.तोच एक भन्नाट कल्पना एका मित्राच्या मनात आली.सर्व मूलीना गुमाने जाऊ दिले.आम्ही ही घरी चाललो असा अभिनय केला.मुली गेल्यानंतर आम्ही पुन्हा थेटर जवळ आलो.11 वाजे चा शो बघितला.सिनेमा एवढा खास नव्हता पण इतका सारा आटापिटा केल्यानंतर तो सिनेमा चांगला वाटला. </div><div style="color: #38761d; text-align: justify;"> आम्ही एकूण 9 जण होतो आणि बाइक ३ होत्या. एका एका बाइक वर 3 जण रूम कडे निघालो .आम्हा सर्वाना एकाच रूम ला थांबायाचे असे ठरले.रात्रीचे 2 वाजले होते.उद्या सकाळी ऑफीस ला जायचे होते.डोळ्यात झोप मावत नव्हती.हाइवे ने सुसाट निघालो.तोच एका पोलिसाने अडवले.गाडी बाजूला घेण्यास सांगितली.एका गाडी वर तीन कसे अशी विचारणा करू लागले .गाडी ची कागदपत्रे वैगरे विचारू लागले. डोळ्यात आलेली सारी झोप उडाली.आता काय होणार या चिंतेत आम्ही पडलो.खटला भरू दंड करू अशा प्रकारची बोली बच्चण ते करू लागले.पहिल्यादा एका इमानदार पोलिसाचा आम्हाला राग आला होता.तोच एक रिक्षा तिथे आली त्यात सहा लोक बसले होते.रिक्षा ओवरलोड केली त्यामुळे पोलिसांनी अडवली होती.त्या रिक्षावाल्याने आपली ओळख इथल्या नगरसेवकाशी असल्याचे सांगितले.पोलिसाने काडीचा प्रश्न न विचारता त्याला जाऊ दिले.आम्ही हे सारे बघत होतो .जवळ जवळ अर्धा तास आम्ही तिघे थांबलो होतो.बाकीच्या दोन बाइक च्या मित्रांनी वेळीच प्रसंगावधान दाखवले व पटापट गाडीवरुन उड्या मारल्या होत्या फक्त आमचीच गाडी पोलिसांनी अडवली होती .मला वाटलं 100-200 रुपये देऊन सुटका होईल पण बराच वेळ आम्ही आळस देत उभे होतो. थोडा वेळ गेल्यावर पोलिसाने आम्हाला जाऊ दिले.किती मानधन द्यावे लागले विचारू नका.रूम वर पोहचता पोहचता 3 वाजले होते.रूम वर येताच जो तो जागा पकडून 4-5 तासासाठी झोपेत गेला.एक गोष्ट पक्की आजच्या दिवसाची संपूर्ण कथा त्या सिनेमा पेक्षा ही चांगली होती. इतके मी ठाम म्हणू शकतो.पण आमच्या गोष्टी चा क्लाइमॅक्स बाकी आहे.कारण त्या मूलींना माहीत नाही की आम्ही त्यांना लपवून सिनेमा बघितला.</div></div>प्रफ़ुल्ल पाटीलhttp://www.blogger.com/profile/18261034735862832484noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8690673837159132410.post-81377075217485384872011-02-02T14:37:00.019+05:302011-02-03T10:30:14.157+05:30लेक्चर आणि विद्यार्थी(?)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div style="color: #b45f06; text-align: justify;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjSNq9TGtRpUL7jLkVfSrduHT4PV6oip1mya8XK9b2ZVmkarEKD1TY4y0IWKZiCVfUE6i_0KUlRYbx4WBhj2nf0qM8lo2JLDey5TxrqTV5PPdmKE4rwIlKMAFNOyfVBDMT1FkMveFiJSpg/s1600/untitled.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjSNq9TGtRpUL7jLkVfSrduHT4PV6oip1mya8XK9b2ZVmkarEKD1TY4y0IWKZiCVfUE6i_0KUlRYbx4WBhj2nf0qM8lo2JLDey5TxrqTV5PPdmKE4rwIlKMAFNOyfVBDMT1FkMveFiJSpg/s1600/untitled.jpg" /></a></div><span style="font-size: small;"> कॉलेज ते कोणते का असेना ,थोडेही स्वातंत्र्य नसेल तर कंटाळवाणेच असते.माझ्या कॉलेज मध्ये कमालीची शिस्त होती. एखाद्या दिवशी तुम्ही एकही लेक्चर बंक(दांडी मारलीत) केलेत तर दुसरया दिवशी ते लेक्चरर तुमच्या कड़े असे बघणार जसे की एखादी जेलर दहा खून केलेल्या गुन्हेगारांकड़े बघतो आणि असाईनमेंट रूपी शिक्षा मिळते ती वेगळी गोष्ट !. 80% हजेरी सक्तिचि असते ती नसेल तर मग साऱ्या शिक्षकाकडून पूर्वज आठवले जातात. सारे लेक्चर एका तास मध्ये बोलतात जे कि अर्ध्या अधिक डोक्यावरून जात असे.काहीही न समजता सर्व समजल्या जाण्याचे भाव करायचे या पेक्षा मोठा अभिनय मी कधी केला नाही.कॉलेजच्या सुरवातीला मी सर्वात पुढच्या बेंच वर बसायचो.जसे हळूहळू दिवस पुढे सरकू लागले तसा तसा मी पण एक एक ओळीने मागच्या बेंच वर सरकत होतो.आणि एक दिवस शेवटचा बेंच गाठला.शेवटच्या बेंचची मज्जा काही वेगळीच असते. दूर असल्यामुळे सरांचे आमच्या हालचालीवर लक्ष कमी असते.मागे बसायची इतकी सवय झाली होती की मी वर्गात पहिला जरी आलो(म्हणजे वर्गातील एंट्री म्हणतोय) तरी शेवटच्या बेंच वरच बसायचो. माझ्या बरोबर 10-12 मित्राना पण मागच्या बेंच वर बसणे आवडायचे. आम्हा बॅक बेंचर ची एक स्पेशल कम्यूनिटी बनली होती आणि दिवसेंदिवस ती वाढत चालली होती.साठ मूलाच्या वर्गात फ़क्त 15-20 मूलाना पुढे बसु वाटायचे.कॉलेज बंक करता येत नाही,लेक्चर कंपल्सरी म्हनून मानसिक थकवा काढण्यासाठी लास्ट बेंच एक चांगली जागा होती.</span></div><div style="color: #b45f06; text-align: justify;"><span style="font-size: small;"> तरी पण लास्ट बेंच प्रत्येक वेळेस चांगली जागा नाही.एका सरांचे निरीक्षण चांगले होते. आणि लास्ट बेंचचे लक्ष देत नाही असं त्याना समजल.सरांनी 10 मिनीट शिकवले.माझे लक्ष नाही असे कदाचित त्याच्या लक्षात आले आणि मला प्रश्न विचारला गेला.</span></div><div style="color: #b45f06; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">“</span><span id="internal-source-marker_0.8738825908017682" style="background-color: transparent; font-family: Arial; font-size: small; font-style: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;">What is Rein force Cement concrete(RCC)</span><span style="font-size: small;">”</span></div><div style="color: #b45f06; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">माझी तर बोलतीच बंद झाली</span></div><div style="color: #b45f06; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">“</span><span style="font-family: Arial; font-size: small;">Rein force </span><span style="font-size: small;"> …..” माझ्या बाजूला असलेल्या मित्राच्या पायावर पाय देऊन काहीतरी सांगचा इशारा केला.पण तो मान डोलवून नाही म्हणू लागला. मी गप्पच उभा राहिलो.काहीच येईना,लक्ष नव्हत.मग सरांनी एक रागीट नजर माझ्यावर मारली.मी मान खाली घातली.</span></div><div style="color: #b45f06; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">“</span><span id="internal-source-marker_0.8738825908017682" style="background-color: transparent; font-family: Arial; font-size: small; font-style: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;">You dont know a simple defination.</span><span style="font-size: small;">”खूप जोरात ओरडले</span></div><div style="color: #b45f06; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">सारा वर्ग माझ्याकडे बघत होता.जसा काही मी मोठा हीरो वाया चाललो होतो.</span></div><div style="color: #b45f06; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">“D</span><span id="internal-source-marker_0.8738825908017682" style="background-color: transparent; font-family: Arial; font-size: small; font-style: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;">ont be such dumb .tell me something about it</span><span style="font-size: small;">”</span></div><div style="color: #b45f06; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">काय सांगणार.लेक्चर च्या सुरुवातीपासून झोप लागत होती.विविध रंगी स्वप्न मी पाहत होतो.आणि हा असला प्रश्न म्हणजे सार्या रंगात काळा रंगा मिळवल्यासारखा झाल.</span></div><div style="color: #b45f06; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">“T</span><span id="internal-source-marker_0.8738825908017682" style="background-color: transparent; font-family: Arial; font-size: small; font-style: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;">oday u have assignment !! write down RCC defination on notebook 5 times,show me it tomorrow</span><span style="font-size: small;">”</span></div><div style="color: #b45f06; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">मी बैलासारखी मान डोलवली.मग प्रश्नोत्तरचा खेळ थांबला.त्यानंतर पूर्ण वेळ मी लक्ष देऊन होतो.काही गोष्टी समजल्या पण त्यावर एकही प्रश्न विचारला गेला नाही.ज्या गोष्टी आपल्याला माहीत असतात त्यावर हे सर कधीच विचारत नाही.ज्या गोष्टी नाही माहीत त्यावरच विचारतात.सुरुवातीला मला प्रत्येक लेक्चरला झोप लागायची,डुलक्या देत सारं कॉलेज करायचो.पण आजच्या लेक्चरने माझी झोप उडवली.रात्री 2 पर्यंत मी RCC ची व्याख्या शोधत होतो.छोटीतली छोटी व्याख्या शोधून ती पाचवेळा लिहिली. RCC समजल की नाही ती वेगळी गोष्ट आहे पण शुद्धलेखनाचा सराव झाला इतकेच. ही असाइनमेंट आणि काही विषयाच्या असाइनमेंट करत हातचे तुकडे पडण्याची वेळ आली.</span></div><div style="color: #b45f06; text-align: justify;"><span style="font-size: small;"> प्रत्येक विषयाच्या काहीना काही असाइनमेंट असायच्या.आणि प्रत्येक सरांना उद्याच हव्या असायच्या.पुर्ण नाही केल्यातर वर्गात उभे राहावे लागायचे.मी बर्याच वेळा उभा ही राहिलो होतो.माझ्या बरोबर अनेक मित्र संगतीला असायचे.रात्री ठरवून घ्यायच की उद्या किती तास उभ रहायचय आणि त्यानुसार असाइनमेंट लिहायच्या.काही जण नियमीतपणाने असाइनमेंट लिहून आणायचे.मला वाटते ती मूल मागच्या जन्मी कारकून असावित.</span></div><div style="color: #b45f06; text-align: justify;"><span style="font-size: small;"> इंजिनियरिंग चे एक सूत्र आहे. E</span><span id="internal-source-marker_0.8738825908017682" style="background-color: transparent; font-family: Arial; font-size: small; font-style: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;">ngineering intrest is inversaly proportional to year</span><span style="font-size: small;">. म्हणजे जसे जसे तुम्ही एका वर्षातून दुसऱ्यावर्षात जातात तसा तसा तुमची इंजिनियरिंग ची आवड कमी कमी होत जाते.पहिले काही दिवस नियमीतपणाने अभ्यास करणे.अभ्यासाच्या गप्पा मारणे वैगरे वैगरे असते.पण मग 15-20 दिवसमध्येच सारे लेक्चर तुमचा असा प्राण काढून घेतात की अभ्यास ही एक शिक्षा बनून जाते.प्रत्येक लेक्चर तुम्हाला असह्य होते.तुमच्या म्हणण्याला काही वाव नाही.ते जे शिकवतात तसे टालक्यात ओतायचे असते.कुठलाही प्रश्न न विचारता(कोण मुर्ख प्रश्न विचारुन पायात दगड मारुन घेईल).तसही सरांची काहीही चुक नाही असे मला वाटते ही education सिस्टम त्यांना तसे बनवते.इतक्या वेळात इतका अभ्यासक्रम पूर्ण करा.कॉलेजचे वेगळे नियम. मुलाना इतक्या असाइनमेंट देत रहा. आठवड्यातून अमुक अमुक टेस्ट झाल्याच पाहिजे.ज्याच्या असाइनमेंट पूर्ण , ज्यांना टेस्ट मध्ये चांगले मार्क त्यांनाच final termwork ला चांगले मार्क. असा नियम सर पाळत असतात. आम्ही सारे विद्यार्थी(?) शेतात राबणाऱ्या बैलासारखे मर मर करून आमचे काम पूर्ण करत असतो(आणि आम्हाला पोळ्याची सुट्टी पण नसते).काही राहीले तर चाबुक रूपी शब्द आम्हाला सुजवत असतातच.नको नको त्या नियमानी आमच्या इच्छा इथे शेकवल्या जातात.जो तो सरांना दोष देऊन मोकळा होतो. पण आपण सर्व ह्या sytem चेच भाग असतो.इतका सारा आटापिटा करुन किती technicle knowledge मिळते हे वेगळी सांगण्यची गरज नाही. कॉलेज च्या यूनिट टेस्ट संपत नाही तोच सबमिशन येते.आणि सरते शेवटी ब्रम्ह परीक्षा घ्यायला university उभी राहते. </span></div><div style="color: #b45f06; text-align: justify;"><span style="font-size: small;"> कॉलेजचे 8 तासच वेळापत्रक .एका मागून एक लेक्चरची फाइरिंग केली जाते आणि आम्ही विद्यार्थी घायाळ होत जातो.1 तासाचे एक लेक्चर.दिवसभरातून आलेला थकवा रात्री निघत नाही. रात्री असतातच डजनभर असाइनमेंट वाट बघत.मग दुसऱ्यादिवशी लेक्चर मध्ये झोप लागणारच.लेक्चर मध्ये लक्ष नाही.लेक्चर ची बमबार्डिंग नको होते.नुसते हेच नाही प्रश्न विचारले तर आठवून उत्तर ही द्यायचे असते. </span></div><div style="color: #b45f06; text-align: justify;"><span style="font-size: small;"> लेक्चर म्हणजे एक कैदखाना असतो .जसे लेक्चर सुटले तसे आम्ही सुटकेचा निश्वास टाकायचो.एका वेळेस बर्याचजणांचा सुटलेला श्वास फार मधुर वाटायचा! निदान मला तरी.कारण यानंतर जेवणाची सुट्टी व्हायची नाहीतर दिवसाची सुट्टी व्हायची.जेवणाची सुट्टी असेल तर काहीवेळा पुरतेच हे श्वास मोकळे व्हायचे.मग धावत पळत मेस वर जायचे . कसेबसे घास कोंबायचे आणि पुन्हा लेक्चर ला हजार व्हयायचे.जेवण झाल्यानंतर चे लेक्चर म्हणजे कुंभकर्णा समोर गीता वाचल्यासारखे आहे.अशी झोप लागत असे की त्यात हा कैदखाना म्हणजे आमचा अंत पाहत असायचा.मी लास्ट बेंच वर असल्यामुळे माझ्या डुलक्या सहसा सरांना दिसत नसे.पण काही जणाच्या दिसून जात. त्यावेळेस मात्र त्या विद्यार्थ्याची धडकत नसायची.असलाच प्रसंग एक मित्र मंगेश वर्गात घोरत होता. ते सरांना कळालं.शेजारच्या मुलाला मंगेशला उठवायला सांगितल .थोड्याश्या झोपेमुळे मंगेश चे डोळे लाल झाले होते.पण त्याही पेक्षा सरांचे डोळे जास्त लाल झाले होते.मंगेश वर जोरात ओरडले.त्या ओरडण्यामुळे माझी अर्धी लागलेली झोप उडाली.काय चाललाय म्हणून बाजूलच्याला विचारल.सर मंगेशला चांगलेच झापु लागले. सर्व वर्ग त्याच्याकडे पाहत होता .आजचा हीरो तो होता.मंगेश बिचारा गप्प पणे ऐकत होता. पण चिडून बोलतानाही सर एक वाक्य कॉमेडी बोलून गेले. </span></div><div style="color: #b45f06; text-align: justify;"><span style="font-size: small;"> “अरे गाढवा!!! तमाशात नाचणार्या बाईला जर टाळ्याची साद मिळाली नाहीतर तिचाही उत्साह कमी होतो.निदान माझ्या लेक्चरला तरी लक्ष दे” काय भयाण उपमा वापरली होती.पण काहीही असो त्यामुळे थोडे तरी हस्य सर्वाच्या मुखावर आले.</span></div><div style="color: #b45f06; text-align: justify;"><span style="font-size: small;"> काहीतरी शब्द लेक्चर मध्ये कानावर पडत असतात.हाच त्या लेक्चरचा फायदा. पर्याय नसल्यामुळे लेक्चरची बेडी सर्वाच्या पायात इंजिनियरिंगच्या ४ वर्षात असतेच. </span><span id="internal-source-marker_0.7171992955490676" style="background-color: transparent; font-family: Arial; font-size: small; font-style: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;">जसे जीवित प्रण्याला मरण अपरिहार्य आहे </span><span style="font-size: small;">तसेच इंजिनियरिंग विद्यार्थ्यासाठी लेक्चर </span><span style="font-family: Arial; font-size: small;">अपरिहार्य आहे </span><span style="font-size: small;">.</span></div></div>प्रफ़ुल्ल पाटीलhttp://www.blogger.com/profile/18261034735862832484noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-8690673837159132410.post-80496719507153933622011-01-27T14:54:00.000+05:302011-01-27T14:54:14.700+05:30चाकोरीतले जीवन<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div style="color: #b45f06;">तुझेच मन तुझेच अन्तरंग तुलाच फसवत आहे <br />
मग कशास आशा जिंकण्याची, तूच तुला हरवत आहे<br />
<br />
सामान्याच्याच तू गर्दीतला गर्दीचाच तू भाग आहे<br />
कशास उकडे तुला गर्दीतून ,तुझीच उष्णता तुला खात आहे </div><div style="color: #b45f06;"><br />
एकच दिनचर्या एकच रंग,याच रंगात तू भिजला आहे<br />
कशास स्वप्न जागृत होण्याचे,ज्या स्वप्नात तू निजला आहे </div><div style="color: #b45f06;"><br />
</div><div style="color: #b45f06;"></div><div style="color: #b45f06;"></div><div style="color: #b45f06;"></div><span style="color: #b45f06;">नित्यनियमाने जाता जाता एकदिवस मरण गाठायचे आहे </span><br style="color: #b45f06;" /><span style="color: #b45f06;">कशास भीती अशा मरण्याची ,तुझे जगणे तुला शोधायचे आहे </span><br style="color: #b45f06;" /></div>प्रफ़ुल्ल पाटीलhttp://www.blogger.com/profile/18261034735862832484noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8690673837159132410.post-56370111690160113982011-01-18T14:46:00.002+05:302011-01-18T17:41:38.200+05:30कथा-पटकथा-संवाद<div style="color: #38761d; text-align: justify;"> मला बर्याच दिवसापासून असा प्रश्न पडायचा की चित्रपटामधील कथा-पटकथा-संवाद यामध्ये फरक काय.जसा जसा मी या गोष्टीचा अभ्यास करू लागलो तसा या गोष्टीचा गोंधळ कमी होत गेला.कथा म्हणजे संपूर्ण चित्रपटाचा थोडक्यात परिचय. म्हणजे उदाहणार्थ लगान चित्रपट घेऊया याची कथा काय.तीन वर्षाचा लगान माफ व्हावा यासाठी एका इंग्रज आणि भुवन ची क्रिकेट मॅचवर पैज लागते आणि ती मॅच भुवन जिंकतो व सार्या प्रदेशाचा तीन वर्षाचा लगान माफ होतो.लगान ची कथा एक ओळीत झाली.कथा एका ओळिपासून 8-10 ओळिपर्यन्त असु शकते.</div><div style="color: #38761d; text-align: justify;"> पटकथा म्हणजे थोडक्यात घटनाक्रम.8-10 दहा ओळिच्या कथेचा विस्तार पटकथेमध्ये होतो.पटकथा मध्ये फक्त घटनाक्रम अपेक्षित असतो.संवाद नाही. उदाहणार्थ:भुवन आणि त्याचे मित्र लपून क्रिकेट पाहत असतात.त्याना तो खेळ अनोळखी असतो. ते खेळाबद्दल आपापले अंदाज व्यक्त करू लागतात. तोच बॅट्समन ने मारलेला बॉल त्याच्याजवळ येतो. आणि वैगरे वैगरे अशी ही पटकथा असते.संवाद हे पटकथे वरुन लिहिले जातात.कहिवेळेस पटकथा लिहिणारे वेगळे अणि संवाद लिहिणारे वेगळे असतात.पण प्रत्येक वेळेस पटकथा लिहिली जाते अस नाही. ते चित्रपटाच्या प्रक्रीये नुसार ठरते.कथा पटकथाकार आणि संवाद लिहिणारा जर एकच असेल तर बहुधा लेखक पटकथा न लिहिता प्रत्येक्ष संवाद लिहिण्यास घेतो.या संपूर्ण लिखाणाला फिल्म इंडस्ट्री मध्ये format असतो.तो अभ्यासुनच कथा-पटकथा-संवाद लिहायचे असतात.</div>प्रफ़ुल्ल पाटीलhttp://www.blogger.com/profile/18261034735862832484noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8690673837159132410.post-73830823106557340392011-01-06T13:42:00.004+05:302011-01-06T13:55:08.095+05:30अबोल प्रीत<span style="color: #3d85c6;">कळून गेले सारे तरी बोलली नाही काही</span><br />
<span style="color: #3d85c6;">वर्षे लोटली किती , पण परिस्थिती बदलली नाही</span><br />
<br />
<span style="color: #3d85c6;">आम्ही वेडे खुळे ,मागे लागलो का ग</span><br />
<span style="color: #3d85c6;">तुच सांग आता, आम्ही मूर्ख का ग</span><br />
<br />
<span style="color: #3d85c6;">लाज का वाटते आहे,प्रीत सांगण्याची</span><br />
<span style="color: #3d85c6;">भीती का वाटते आहे,हृदय मागण्याची</span><br />
<br />
<span style="color: #3d85c6;">तुला सांगण्याची ,भीती वाटते का ग</span><br />
<span style="color: #3d85c6;">दे मला ग्वाही, पाहु वाट का ग</span><br />
<br />
<span style="color: #3d85c6;">बंध का तोडत नाहीस ,मी वाट पाहत आहे</span><br />
<span style="color: #3d85c6;">कधी येशील मिठीत , स्वप्न </span><span style="color: #3d85c6;">मी </span><span style="color: #3d85c6;">सजवित आहे. </span><br />
<br />
<br />
<span style="color: #3d85c6;">नाही बोलत माझ्याशी,घायाळ झालीस का ग</span><br />
<span style="color: #3d85c6;">चिंब झालिस तू, अश्रुत न्हालीस का ग</span><br />
<br />
<span style="color: #3d85c6;">वेळेचे ही बंधन तुजला , पाळायाचे आहे</span><br />
<span style="color: #3d85c6;">कुठ पर्यंत वाट पाहु ,मरण्याचे श्वास आहे</span><br />
<br />
<span style="color: #3d85c6;">वाट पाहण्याची ,कास धरतेस का ग</span><br />
<span style="color: #3d85c6;">प्रेम पडताळण्याची , परीक्षा घेतेस का ग</span>प्रफ़ुल्ल पाटीलhttp://www.blogger.com/profile/18261034735862832484noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-8690673837159132410.post-72807911120690345852011-01-05T19:05:00.005+05:302011-01-05T19:15:17.755+05:30आम्ही मनाचे राजे<div style="color: #6aa84f;">फिरुनी पाठ स्वप्नानी ,जगावयास आम्हा शिकवले<br />
शिळे अर्थ लावूनि ,भुलावयास आम्हा शिकवले<br />
<br />
प्रयत्नाची कास धरली,हाती घेतली कामं</div><div style="color: #6aa84f;">जगणे म्हणून जगणे झाले,नाही उरला राम<br />
<br />
</div><div style="color: #6aa84f;">नशीब मानिले तर थट्टा आमची करता<br />
काय ठावे तुम्हाला प्रश्न कसले विचारता<br />
<br />
हळवी मन झाली आमची, परी फुटला ना त्याना पाझर<br />
नको आहे ताप मज,केवळ यातनाचा इथे सागर</div><div style="color: #6aa84f;"><br />
</div><div style="color: #6aa84f;"></div><div style="color: #6aa84f;">आज ना उद्या येईल असे, अर्थ शिकवतील जगण्याला<br />
भाकित करितो आज जसे,जिंकून घेतील मरण्याला<br />
<br />
</div><span style="color: #6aa84f;">पुरे पुरे आता, जगू द्या मजला माझे</span><br />
<span style="color: #6aa84f;">काय पुसता आम्हाला ,आम्ही मनाचे राजे</span>प्रफ़ुल्ल पाटीलhttp://www.blogger.com/profile/18261034735862832484noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8690673837159132410.post-67487621154716499912011-01-05T11:31:00.001+05:302011-01-18T17:48:22.478+05:30आम्ही आनंदी कसे<div style="color: #e69138;">काही ओघळती शब्द रडिचे ,आपसूक अश्रू मी प्यायचे<br />
भाव आतला बाहेर नसे ,विचारती लोक तुम्ही आनंदी कसे<br />
<br />
सोहळे मांडले जखमाचे,नाही उघडे करतसे<br />
चेहर्यावर माझे खोटे हसे, विचारती लोक तुम्ही आनंदी कसे<br />
<br />
आले लोक भेटायला,दुख बाजूला ठेवत असे<br />
एकूण स्वर माझे ,विचारती लोक तुम्ही आनंदी कसे</div><div style="color: #e69138;"><br />
</div><div style="color: #e69138;">जानले न भाव कुणी मनाचे,जानले मी सर्वाचे</div><div style="color: #e69138;">दाखवया गेलो जेव्हा ,विचारती लोक तुम्ही आनंदी कसे</div>प्रफ़ुल्ल पाटीलhttp://www.blogger.com/profile/18261034735862832484noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-8690673837159132410.post-25870809803413032162011-01-04T14:32:00.008+05:302011-01-05T15:23:28.523+05:30शोधीत होतो वाट जीवना<div style="color: #134f5c;"><b><span style="font-size: small;">शोधीत होतो वाट जीव</span></b><b><span style="font-size: small;">ना</span></b><b><span style="font-size: small;">, अंधार डोळी दाटला </span></b><br />
<b><span style="font-size: small;">नाही मिळाला अर्थ जीव</span></b><b><span style="font-size: small;">ना</span></b><b><span style="font-size: small;">, राग उदरी साठला</span></b><br />
<br />
<b><span style="font-size: small;">नाही अपेक्षा कसली, श्वास तो घेत होतो</span></b><br />
<b><span style="font-size: small;">का कळेना आस जीवाची ,आमरण जळत होतो</span></b></div><div style="color: #134f5c;"><br />
<b><span style="font-size: small;"> </span></b></div><div style="color: #134f5c;"><b><span style="font-size: small;">फूल बनूणी समोर आली, तीच माझी वहिवाट झाली</span></b><br />
<b><span style="font-size: small;">चालन्यास गेलो तेव्हा काट्याची बरसात झाली</span></b></div><br />
<b><span style="color: #134f5c; font-size: small;">बघत होतो चेहरे सारे ,दर्पण पाहणे राहीले</span></b><br />
<b><span style="color: #134f5c; font-size: small;">गीत जे झाले मनी ,तेच एकणे राहीले</span></b><span style="font-size: small;"><br style="color: #134f5c;" /></span>प्रफ़ुल्ल पाटीलhttp://www.blogger.com/profile/18261034735862832484noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8690673837159132410.post-56031592489680875672011-01-03T12:40:00.003+05:302011-01-07T18:21:01.516+05:30हवालदिल बंडू काका<div style="color: #a64d79; text-align: justify;"> </div><div style="color: #a64d79; text-align: justify;"> बंडू काका नेहमी बोलायचे की मला एक सुंदर घर बांधायचे आहे.आणि खूप वर्षाची इच्छा ती या वर्षी पूर्ण झाली.बंडू काकांनी फार सुंदर घर बांधले.एक पिक्चर ची शूटिंग यात करता येईल आणि एखादी हेरॉईन घराला बघून म्हणेल " अय्या इतके सुंदर घर मी माझ्या आयुष्यात पहिले नाही "(या अलंकारा ला अतिशयोक्ती अलंकार म्हणतात).बंडू काकांनी घरात हव्या तितक्या सुख सुविधा करवून घेतल्या.एखाद्या फिल्मी स्टाइल सारखा टाइगर नावाचा डोबरमँन कुत्रा पण पळून घेतला. या कुत्र्याचा आणखी एक उपयोग बंडू काका करतात तो म्हणजे नको असलेल्या पाहुन्याना घाबरवण्यासाठी!. <br />
सर्व गोष्टि नीटनेटक्या केल्या आहेत.बंडू काकांनी किचन फार मोठा घेतला आहे.सुरुवातीला किचन फार रिकामा वाटायचा.खूप सारे भांडे असतानाही रूम च्या साइज़ मुळे तो रिकामा वाटायचा. बंडू काकांना ते सहन झाले नाही. किचन पूर्ण भरलेले वाटत नाही तोपर्यंत भांडे विकत घेऊन ते किचन मध्ये रचून ठेवले.ज्या वेळेस मी या किचन चा अवतार पहिल्यादा पहिला त्यावेळेस मला वाटले की बंडू काकांनी भांड्याच दुकान सुरू केला की काय!.लोक म्हैस घेतली म्हणून बादली विकत घेतात.पण इथे गोष्ट उलटी आहे बादली घेतली म्हणून म्हैस विकत घेतल्याचा प्रकार आहे.<br />
आज मी सहजच बंडू काका कडे गेलो.काका चा चेहरा उदास होता. मी कारण खूप वेळा विचारण्याचा प्रयत्न केला.पण काही केल तरी ते मला सांगत नव्हते.शेवटी मी काकूना विचारले तेव्हा मला सविस्तर माहिती मिळाली.<br />
दगडू पाटील शेजारी राहायला आले.शेजारच्याची विचारपूस करावी म्हणून घरी आले होते.एवढे सुंदर घर पाहून ते पण भारावून गेले .त्यानी दारावरची बेल वाजवली.काका नि दरवाजा उघडला. <br />
काका उवाच " कोण आपण "<br />
दगडू पाटील उवाच " मी इथे शेजारी नवीन राहायला आलो.मला इथल्या मालकणा भेटायचाय"<br />
काका उवाच "हो मीच या घरचा मालक"<br />
दगडू पाटील " अहो इथल्या खऱ्या खुर्या मालकाला भेटायचाय"<br />
काका त्याना केविलवण्या पद्धतीने समजाऊ लागले पण दगडू पाटील समजण्याच्या तयारीतच नव्हते.हा वाद विवाद काकू नि एकला आणि त्या धावत पळत तिथे आल्या. आणि हेच या घरचे मालक आणि मी याची बायको अशी ओळख करवून दिली.नशीब काकुचा तरी त्यानी ऐकलं. <br />
दगडू पाटील उवाच "माफ करा हं मी तुम्हाला समजण्यात चुक केली. इतक्या मोठ्या घरचे मालक असे असतील अस नव्हत वाटल ."<br />
त्या एकाच वाक्याचा जो काय काय अर्थ निघाला असेल ते मलाही मांडता येण शक्य नाही.घटना तशी मोठी नाही पण बंडू काकांनी तो आपला अपमान वाटला.म्हणून तर काय ते आज उदास होते.आणि न राहवून बंडू काका बोलून गेले."सभवतालच्या गोष्टिना सुंदर बनवता बनवता मी त्याबरोबर स्वताला बदलवण्याच राहून गेलो.घर तर सुंदर बांधले पण त्या घरात राहण्याच्या लायकी चा मी नाही राहिलो." <br />
आज एक शिकावण मिळाली.आपणच बदलणारया ,घडवणारया गोष्टीना देखील स्वताचे अनुकुलन हवेच असते.</div>प्रफ़ुल्ल पाटीलhttp://www.blogger.com/profile/18261034735862832484noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8690673837159132410.post-24527609822126835732010-12-30T12:33:00.003+05:302010-12-30T13:35:14.855+05:30जात होतू रातले शेतवरना बांध ले(एक अहिराणी कविता)<div style="color: #e69138;">जात होतू रातले शेतवरना बांध ले<br />
रस्ता मा भेटना गडी मना संगतले <br />
वेशी ना बाहेर जाताच रोडवर बसाले<br />
पण काय करू डबडा मा पाणी<br />
नव्हत दोनिसले पुराले<br />
<br />
आते काय करानं समजं नही माले<br />
तदलोंग उना मित्रा आठेच बठाले </div><div style="color: #e69138;">झाय काम,सुटनात डुक्करं खावाले<br />
मित्रा ने पाणी दिन गडी ले धुवाले </div><div style="color: #e69138;">गाव मा जाताच लोक का हसी राहीले<br />
जात होतू रातले शेतवरना बांध ले<br />
<br />
दोनिसना चडया काळ्या कशा काय व्हायनात</div><div style="color: #e69138;">वंगण मा चडया त्यासन्या भरण्यात </div><div style="color: #e69138;">डब्बा मा वंगण होतं तवय समजं माले<br />
ज्यानी डब्बा मा वंगण भरलं , मरी माय खाय जो त्याले <br />
जात होतू रातले शेतवरना बांध ले<br />
<br />
[आते दोनी म्हणतस]<br />
तू वाची गया, आमनाशी खे झाया<br />
चडया त फेकी दीन्यात पण </div><span style="color: #e69138;">ढुंगनं काया व्हयी गयात</span><br />
<span style="color: #e69138;">रातले नाही आते जातस </span><br />
<span style="color: #e69138;">डब्बा मा काय ते चेक करी लेतस</span><br />
<br />
<span style="color: #e69138;">असा व्हयनं त्यासनासंगे सांगी राहीनू तुमले</span><br />
<span style="color: #e69138;">खबरदारी ल्या तुम्ही पुन्हा सांगी राहीनू तुमले</span><br />
<span style="color: #e69138;">जात होतू रातले शेतवरना बांध ले</span>प्रफ़ुल्ल पाटीलhttp://www.blogger.com/profile/18261034735862832484noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8690673837159132410.post-46731854911741150242010-12-29T13:49:00.006+05:302010-12-29T14:34:44.856+05:30एक रविवार मराठी चित्रपट<div style="color: #9fc5e8; text-align: justify;"> आज रविवार आहे.तसा कुठला प्लान नाही.मित्राणा एखादी सिनेमा पाहुया म्हणून संगितल. एक मराठी सिनेमा पाहुया म्हणून बोललो.तोच माझ्यावर हास्याचे तुषार उडवले गेले. मराठी सिनेमा पाहु अश्या वक्तव्या मुळे विविध टोलेबाजी सुरू झाली.<br />
"मराठी पिक्चर पाहायला जाउया, तुझ डोक तर ठीक आहे ना!" पहिला मित्रा<br />
"खराब डोक असलेल्या लोकासाठी मराठी पिक्चर काढतात"दुसरा मित्रा<br />
"मला तिथे जाउन झोपायच नाहीए"<br />
"असले भकास पिक्चर पाहण्याची माझी इच्छा नाही"<br />
"नाहीतर किती गर्दी असते मराठी चित्रपटाना"<br />
"ज्या प्रेमी युगूलना एकांत हवा असतो अशी जोडपी मराठी चित्रपट पाहण्यासाठी जातात आणि तिथे गेल्यावर ते एकमेकनाच पाहता" <br />
मराठी चित्रपटाचा इतका अपमान !!!.ते जास्त वेळ ऐकण अशक्य झाल. मी तिथून ताडकन निघालो. आणि मी एकटा का असेना पण आज मराठी चित्रपट पाहणार असा निर्धार केला.आणि तस त्याना बोलावून पण दाखवल.तयारी केली आणि जाण्यास निघालो.तोच शेवटी मध्ये एक मित्र बोलण्यासाठी तडमडला. </div><div style="color: #9fc5e8; text-align: justify;"> " तू पुन्हा विचार कर, तुझा मेहनतीने कमावलेला पैसा वाया जाईल"<br />
" मागच्या आठवड्यात पाहिलेला हॉलीवुड पिक्चर ने माझे किती पैसे वसूल झाले ते काही वेगळे सांगण्याची गरज नाही . हॉलीवुड पिक्चर पाहण्याचा प्लान तुझाच होता ना!!!"मी त्याला म्हणालो<br />
" अरे पण एखादी पिक्चर निघतो तसा पण मराठी पिक्चर बघने म्हणजे स्वताच्या कानफटित दोन मारुन घ्याव्या असच वाटते"<br />
"तुला वाटत असेल मला नाही. मी जाणार आहे एकटा .आपण मराठी पिक्चर नाही बघायचा तर काय परग्रहा वरुन Alien नाही येणार इथे"<br />
तसाच तडकाफडकी शहरात निघालो.काल रिलीज झालेला एक मराठी चित्रपटाची तिकिट घेत होतो. शो तसा सुरू व्हायला अर्धा तास बाकी होता.तोच माझी मित्र इथे येताना दिसली मला वाटल की चला याचे मत बदलले असावे आणि आज ते पहिल्यादा का होईना मराठी पिक्चर पाहतील असे वाटले.पण तसे नव्हते ते पुन्हा आज ही मराठी इतर पिक्चर पाहन्यासाठी आले होते.मल्टिपलेक्स मध्ये त्याच वेळेचा एक हिंदी पिक्चर लागला होता.सर्व गर्दी कदाचित तोच पाहण्यासाठी आली असावी कारण तिकिट काढताना फक्त फारच थोड़े मराठीचे तिकिट विकले गेले आहेत असे दिसून आले .बाकि सर्व इतर शो पहायला आले होते.त्यात माझे मित्र पण होते .मग तिकिट घेऊन मी thetre मध्ये गेलो. अजुन शो सुरू व्हयायचा होता. हळू हळू लोक पण येऊ लागली.गर्दी तशी खूप नव्हती. पण मी जशी अपेक्षा केली त्या पेक्षा जास्तच होती. पिक्चर संपला. फार छान होता.(म्हनायच म्हणून म्हणत नाही खरच छान होता ) म्हणजे ज्या पाद्धतीने मराठी चित्रपटाची थट्टा उडवली जाते.त्याच्या साठी हा चित्रपट म्हणजे एक योग्य उत्तरच असेल.<br />
मी बाहेर आलो.काही वेळानंतर माझे मित्र ही बाहेर आलेत. त्याच्या चेहरया वरचे भाव पाहून हे तर समजून आले की पिक्चर कसा असेल.मी एक अवक्षर ही पिक्चर बद्दल काढले नाही.तसाच गप्पा राहिलो. आणि ना राहुनच मी त्याना बोललो." आपण इतर चित्रपट स्रुष्टिचे किती सारे चित्रपट बघतो. काही सुपर हिट ठरतात .तर काही ठीक राहतात.तर बरेच टाईमपास असतात.पण कधीतरी मराठी चित्रपटना आपण संधी दिली आहे?. बघण्यासाठी. "त्या नंतर मी ही गप्प होतो आणि ते ही. <br />
पण मनात तोच विचार होता.कधी बदलणार हे चित्र मराठी चित्रपटच. कुठ पर्यंत सरकारच्या मदतीमुळे मराठी चित्रपट श्वास घेत राहतील. म्हणतात की मराठी चित्रपटाचा सुवर्ण काळ सुरू झालाय कदाचित असेलही. पण केवळ राजकीय दबावामुळे,सरकार कडून सवलती मिळव्या म्हणून मल्टिपलेक्स चित्रपट दाखवतात. मराठी चित्रपटमध्ये अत्याधूनीकता आली आहे!. मान्य आहे. पण ती इतर स्पर्धा करणार्या चित्रपटाइतकी नाही.याला कोण कारणीभूत असाव?. मराठी बजेट कमी असतात कारण जास्त लोक मराठी चित्रपट पाहु ईच्छित नाही की मराठी लोकामध्ये चांगले चित्रपट देण्याची गुणवत्ता नाही म्हणून?.असे मला वाटत नाही आपण एक चांगले मराठी चे चित्रा उभे करू शकतो. पण त्याकडे आपण कधी विचार करत नाही.केवळ वर्षभरात बोटावर मोजावे इतके चित्रपट रिलीज झाल्याचे समजतात.आणि केवळ एक किवा दुसरा चित्रपट हिट ठरतो.म्हणजे एक वर्षात निदान 150 मराठी चित्रपट बनतात.पण केवळ एक किवा दोनाचा चित्रपट हिट ठरतात आणि आम्हाला वाटते की मराठी चित्रपट स्रुष्टिटीचा सुवर्ण काळ आलाय.त्यापेक्षा असा बोलण बरोबर आहे,"नाही पेक्षा बर आहे".या सर्वला कारणीभूत कधी कधी आपणच असतो. इतके चित्रपट आपण बघतो पण कधी एकतरी मराठी चित्रपट theatre मध्ये जाउन बघतो काय? .<br />
मराठी जिवंत राहते ती लोकामध्ये,विकसित होते ती साहित्यात . आता हे 21 शतक म्हणून चित्रपटामध्ये, टीवी मध्यमामध्ये आपल्या भाषेला जीवंत ठेवणे गरजेचे आहे. अपेक्षा करतो की आपण या गोष्टीवर विचार कराल.नाहीतर आपल्या पुढच्या पिढीला आपण हेच सांगणार.<br />
"Once upon a time there were a great language used to speak called as marathi,but as time passes it get vanish!!. its film!!its literature!! its words!!. everything get lost now marathi become history !!!!"<br />
अशी वेळ कधीही येऊ नये हीच प्रार्थना.</div>प्रफ़ुल्ल पाटीलhttp://www.blogger.com/profile/18261034735862832484noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8690673837159132410.post-29481992318794733912010-12-22T15:07:00.003+05:302010-12-22T15:16:03.976+05:30एका रिकामटेकड्या(bencher) माणसाची आत्मकथा<div style="color: #6aa84f; text-align: justify;"><br />
</div><div style="color: #6aa84f; text-align: justify;"> नमस्कार मंडळीनो,हा लेख तुम्ही वाचायला घेतला त्यासाठी तुमचे मनपूर्वक आभार.(कारण रिकामटेकड्या माणसाचे दुख आणखी कोण समजून घेणार!!). तसा मी एका कंपनीत लागलोय. चांगला पगार पण मिळतो. पण गंमत अशी आहे की एक महिना झाला तरी मला इथे काडीचे काम नाही . या AC वातावरणात साधी माशी पण नाही निदान त्याना मारण्याच काम तरी मी केला असत. मी सध्या प्रॉजेक्ट च्या शोधात आहे.त्यामुळे मला वरच्या लोकानी वेटिंग करायला लावली आहे. पण वेटिंग करता करता माझी वाट लागली आहे.दिवसभर मी नुसता कंप्यूटर समोर बसून टीवल्या बावल्या करत असतो(आणखी माझ्याकड़े पर्याय तो काय).त्यामुळे एकडे तिकडे सारखी नजर मारीत असतो. कोण किती झोपतो,कोण किती काम करतो.कोण किती गप्पा मारता याची सर्व डीटेल माझ्याकडे आहे. जर सीनियर मॅनेजर ने मला संगितल की कोणाचा अप्रेज़ल करायाच आणि कुणाच नाही ते मी ठाम पानने सांगू शकतो.<br />
IT भाषेत माझ्या सारख्या लोकाना बेंचर म्हणतात.कुणी विचारल की तू कंपनीत काय करतो तर त्याना सांगतो की मी बेंच वर बसलो आहे.(फिज़िकली नाही मेन्टल्ली म्हण्याचय!!!) माझ्या आजुबाजूला पण 3-4 बेंचर आहेत. त्याच्या पेक्षा मला जास्त बेंच वर बसण्याचा अनुभव आहे. आम्ही सर्वानी मिळून एक कम्यूनिटी स्थापन केली आहे 'अखिल कंप्यूटर बेंचर कम्यूनिटी'.आणि प्रेसिडेण्ट मी आहे!. आमची प्रोग्रेस तशी फार चांगली आहे.आज पर्यंत मी ऑफीस मधील 3 प्रेम प्रकरणाचा सखोल अभ्यास केला आहे बाजूची मंजू त्या समोर बसलेल्या प्रकाश च्या प्रेमात आहे. रोज ते निदान 30-40 लव-ईमेल एकामेकाना पाठवत असावे असा सर्वे मी केलाय.आता पर्यंत मी 10 जनाना Youtube वर पिक्चर पाहाताना पकडलाय.आणि 5 जन कायम फसेबूक लावून बसलेले असतात.बॉस आला की प्रॉजेक्ट विंडो ओपन करतात. तसा कंपनी चा प्रोग्रेस रिपोर्ट बरा आहे.पण ऑफीस मध्ये फक्त काही काम करणार्या लोका मुळे कंपनी टिकून आहे असे वाटते. मी रिकामा असला तरी मी माझा वेळ वाया घालावत नाही इतर <span style="color: red;">किती काम करतात हे निरीक्षण करून त्या वेळचा सदउपयोग करतो.</span><br />
मी एकदा मॅनेजर ला प्रॉजेक्ट मागण्यासाठी गेलो.आणि मला काम करायाच आहे म्हणून संगितल. मॅनेजर माझ्या कडे आश्चर्याने बघू लागला.आणि म्हणाला "तू गंमत तर नाही ना करत आहे.माझ्या आयुष्यात फार कमी Emplyee बघितले की ज्याना काम करण्याची इच्छा आहे" मी थोडासा तिखट पाने हसलो आणि बोललो की "मला खरच काम हवाय बेंच वर बसून बसून कंटाळा आलाय" <br />
आता मला माझे मॅनेजर मला एक्सप्लेन करू लागले "आपल्या कंपनीत एकूण 700 Employee आहे काही काम स्व:तून करतात काहीजनाकडून करवून घ्यावे लागतात. आता कंपनीत आम्ही मुद्दामन काही बेंचर घेतले. ज्यामुळे बेंचर Employee सारखे एकडे तिकडे निरक्षण करत असतात.काही का असेना त्यामुळे काही Employee काम करतात.आता तुला एक महिना झाला तुला मी याच स्टेटस विचरणारच होतो. मला ईमेल करून सांग की प्रमाणिक पणे काम कोण करतो म्हणजे त्याचीच अप्रेज़ल मी करेल".काही वेळ मला समजेनाच झाल की असाही बेंचर ठेवन्याचा उद्देश असेल.पुढे मॅनेजर बोलू लागला " आम्ही कॅमेरे तसे खूप ठेवले पण खरे खुरे काम चुकार असले कॅमेरे शोधुन काढत नाही. मग जीवंत कॅमरा म्हणजे तुम्ही बेंचर आम्ही त्याच्या आजूबाजूला ठेवतो.आणि अपेक्षा आहे की तू खरा खुरा सर्वे मला पाठावशील. त्यावर तुझा अप्रेज़ल डिपेंड आहे"मी तर हे एकूण गंगरून गेलो.<br />
त्यनंतर, माझ्या मॅनेजर ला मी माझ्या महिन्या भरच्या संशोधनाचा रिपोर्ट पाठवला.तस त्यावर मला P.H .D करता आली असती.मॅनेजर ने माझी खूप स्तुती केली.आणि मला एका प्रॉजेक्ट वर पण असाइन केल. आज माझ्या हातात माझा अप्रेज़ल लेटर आहे.मी केलेल्या सखोल संशोधनाचा तो मोबदला आहे.मी आता कंपनीत काम करतो.आजबुजूला पण काही Employee ही काम करतात.कारण आम्हाला माहीत आहे की आपल्या समोर एक बेंचर बसलेला आहे आणि त्याची ही नजर एकडे तिकडे फिरत असते. <br />
तुम्ही ब्लॉग जर कंपनीत वाचत असाल तर लगेच बंद करा.कारण कोण जाणे कोणता बेंचर तुमच्यावर नजर ठेवून असेल?.</div><div style="color: #6aa84f; text-align: justify;"></div>प्रफ़ुल्ल पाटीलhttp://www.blogger.com/profile/18261034735862832484noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-8690673837159132410.post-39313560097822457482010-12-20T17:21:00.000+05:302010-12-20T17:21:57.602+05:30मी व मासे<span style="color: #20124d;"> </span><div style="text-align: justify;"><span style="color: #20124d;"> </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="color: #20124d;"> </span><span style="color: #f1c232;"> शरीरातली चेतना क्षीण झालेली होती. ऑफीस मधून रूम कडे परतत होतो. मी व माझे मित्र बरोबर चाललो होतो.त्याचे चेहरे थकलेले होते.आणि माझ्या चेहरया वरचेही भाव काही वेगळे नव्हते. त्रान नसलेलेया माझ्या एका मित्राने हॉटेलात जाउन जेवण करूया असा आग्रह केला.तसा मी रोजच्या मेस चा डब्बा खाउन कंटाळलेलो होतो.आणि इतराना विरोध करण्याची इच्छा नव्हती म्हणून हॉटेलात जाउन जेवण करण्याचा ठराव बिना बोलतच पास झाला.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="color: #f1c232;"> आम्ही हॉटेलात जेवलो. जाता जाता मला त्या होटेलात एक काचेची पेटी दिसली त्यात स्वच्छ पाणी होते आणि रंगीबेरंगी असे मासे पोहत होते.अशा सुंदर मास्याना पाहून काही वेळ का असे ना नयनसुख लाभत होते नाहीतर दिवसभर कंप्यूटर समोर बसून तीच 17 इंची कृत्रिम स्क्रीन बघने नशिबी!.दिवसे न दिवस असल्या कंप्यूटर स्क्रीन च्या किरणाची दृष्टीपटलाला सवय झाली. त्यामुळे असले सौंदर्य पहाणे कदाचीतच!. मी एकटक त्या मास्याकडे बघत होतो.जेवण झाल्यानंतर ही माझे त्याबद्दलचे विचार चालूच होते. ते मासे तसे सुंदर होते. असले सौंदर्य कुणाला क्वचितच भेटावे.पण विचार केला तर त्याचे तेच सौंदर्य त्याचेच शत्रू झालेत म्हणून तर ते काचेच्या पेटीत बंदिस्त होते.त्याचे स्वांत्र्य ते काय?.बस मालकाने टाकलेल्या खाद्या वर आयुष्यभर जगायचे आणि हॉटेलात येनारया जाणारया चे मनोरंजन करायचे!! याशिवाय त्याचे आयुष्या ते काय? त्या मास्याना माहीत आहे का की या पेटी च्या बाहेर ही एक जग आहे ?.नाहीच माहित असणार. त्याना ते पेटीतले स्वच्छ वातावरण आणि मालकाकडून मिळणारे जेवण हेच सर्वास वाटत असावे. <span style="color: #cc0000;">काय उपहास हा जीवनाचा</span>!.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="color: #f1c232;"> कदाचित त्या मास्याचे जीवन बर्याच जणाच्या वाटेला येते.लहानपणापासून शिक्षण घेत आपण उच्च पदवी मिळवतो.वाट्टेल ती मेहनत घेतो आणि मुलाखती ला आपण किती हुशार आहोत असे भासवून आपण नोकरी मिळवतो. नोकरी मिळवल्यावर आयुष्यात सगळे काही मिळवले असेच वाटते .म्हणजे शिक्षणाचा उपयोग आपण एका company ची गुलामी मिळवण्यासाठीच करत नाही का?. मास्याच्या आयुष्यात त्याचे सौंदर्य त्याचे शत्रू ठरले तर आमच्या आयुष्यात आमचे शिक्षण!!.आणि पुढे नोकरी मिळाल्यावर ती टिकावी म्हणून वाट्टेल ती लाचारी पत्करतो.कदाचित परीस्थिति चे गुलाम बनतो. दाही दिशाचे समर्थ्या असणार्या या आपल्या जीवाचे उर्वरित आयुष्या अप्रेज़ल मिळण्यासाठी लागणार्या प्रयत्नातच जाते.माझे पॅकेज वाढावे बस हाच आमच्या नोकरीतील बाणा बनतो.आणि त्या मास्या प्रमाणे आम्ही लोक AC च्या वातावरणाला आणि महिन्याला मिळणारया पगाराला भूलुन उर्वरित आयुष्या चार भिंतीच्या पेटीतच काढतो.दर महिन्याला पगार मिळन्यासाठी वाट पाहतो.त्यासाठी डेडलाइन वर पूर्ण केलेले काम Manager ला दाखवून त्यांची स्तुती मिळवायचा खोटा प्रयत्न करत असतो. हा पण तर एक आपल्या जीवनाचा मोठा उपहास नाही का?.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="color: #f1c232;"> मी ही एका AC रूम मध्ये बसून काम(?) करतो.चार भिंती मधले श्वास चार भिंतीतच राहतात.आयुष्यभर नोकरी करणार नाही हे तर निश्चित !.पण हे नोकरीमय चक्रव्युव तोडायाचे कसे हाच प्रश्न मनात असतो.याचे उत्तर मिळावे म्हणून मी पुन्हा त्या मास्याच्या अवस्था बद्दल विचार करतो.त्या मास्याना काय हवाय ?.त्या पेटीतून बाहेर पडायचाय?.बाहेर जातील तर जीवनाची स्पर्धा. मोठे मासे ही असतील त्याची शिकार करणारे.स्वतच्या रोजी रोटी चाही प्रश्न आहेच की!!!.त्याना काय हवाय सेफ वातावरण,हमखास मिळणारे रोजचे जेवण की स्वातंत्र्य!!!. आणि त्याच्याच आयुष्याशी साम्य असलेल्या मला काय हवाय?. </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="color: #f1c232;"> आता कंपनीत ही Reception जवळ एक काचेची पेटी आणली आहे. त्यात पण सुंदर मासे आहेत रोज जाताना येताना मला ते दिसतात. रोज त्याच प्रश्नाचा कल्लोळ मनात चालतो. त्या मास्याच्या आयुष्यात आणि माझ्या आयुष्यात काय फरक?.मला काय हवय? हमखास मिळणारा पगार की <span style="color: #cc0000;">स्वातंत्र्य</span>!!!!!!रोज दिसणारी ती पेटी अजुन ही मला घायाळ करते. </span></div>प्रफ़ुल्ल पाटीलhttp://www.blogger.com/profile/18261034735862832484noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8690673837159132410.post-45888051381702955412010-12-14T14:18:00.001+05:302010-12-14T14:23:39.342+05:30<span style="font-size: small;"><span style="color: red;">घडलो मी असा काही </span></span><br />
<span style="color: red;">जीवनात सारे ओघळत जाई </span><br />
<span style="color: red;">पूर्ण विराम आणखी गावत नाही </span><br />
<span style="color: red;">वाट माझी मी चालत जाई </span>प्रफ़ुल्ल पाटीलhttp://www.blogger.com/profile/18261034735862832484noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8690673837159132410.post-52560867391699645152010-11-03T15:31:00.002+05:302010-12-29T14:24:23.168+05:30एक पाखरू मला दिसते.<span style="color: red;">एक पाखरू मला दिसते.</span><br />
<span style="color: red;">पाहून मला हुळूच हसते</span><br />
<span style="color: red;">जेव्हा काही बोलायचे असते</span><br />
<span style="color: red;">पाठ फिरून का बर फिरते</span><br />
<br />
<div style="color: #b6d7a8;"><br />
</div><div style="color: #6aa84f;">या गोष्टीवर विचार करतो</div><div style="color: #6aa84f;">पुन्हा पुन्हा मी गर गर करतो</div><div style="color: #6aa84f;">यावर मन माझे लिहित जाते</div><div style="color: #6aa84f;">कागदावर शब्द उमटत जाते </div><div style="color: #6aa84f;">एक पाखरू मला दिसते.</div><br />
<br />
<br />
<span style="color: red;">प्रेम पत्र मी तिला दिले </span><br />
<span style="color: red;">वाच म्हणून हे सांगतले</span><br />
<span style="color: red;">हुळूच तिने पत्र उघडले </span><br />
<span style="color: red;">नयन तिचे ते पाहू लागले</span><br />
<span style="color: red;">पाहून पत्र का ती हसते </span><br />
<span style="color: red;">त्यावर ती काय म्हणते </span><br />
<span style="color: red;">एक पाखरू मला दिसते.</span><br />
<br />
<br />
<br />
<div style="color: #6aa84f;">ती म्हणाली :</div><div style="color: #6aa84f;">“मुझे मराठी समज नही आती</div><div style="color: #6aa84f;">क्या लिखा ये पढ नही पाती</div><div style="color: #6aa84f;">में मराठी बोलणे से डरती हु</div><div style="color: #6aa84f;">एसिलये तुझे देख के में भागाती हु</div><div style="color: #6aa84f;">गलत न समज ये मेरे दोस्त </div><div style="color: #6aa84f;">सिर्फ हिंदी हि में समजती हु "</div><div style="color: #6aa84f;"><br />
</div><div style="color: #6aa84f;">त्यानंतर मी हिंदी शिकत राहिलो</div><div style="color: #6aa84f;">कठोर परिश्रम घेत राहिलो</div><div style="color: #6aa84f;">आणि मी हिंदी पंडित झालो</div><div style="color: #6aa84f;">आता पत्र मन तिला लिहिते </div><div style="color: #6aa84f;">एक पाखरू मला दिसते.</div><div style="color: #6aa84f;"><br />
</div><br />
<div style="color: #6aa84f;">एक दिवस तिचे उत्तर आले</div><span style="color: red;">“क्या बकवास तू हिंदी लिखता हे</span><br />
<span style="color: red;">क्या बकवास तू हिंदी बोलता हे </span><br />
<span style="color: red;">न कर बोर ये दिल केहता हे </span><br />
<div style="color: #0b5394;"><br />
</div><div style="color: #6aa84f;">मेरे शादी का ये कार्ड हे</div><div style="color: #6aa84f;">आना चाहता हे तो </div><div style="color: #6aa84f;"> चुपचाप बैठके आना हे”</div><span style="color: red;"><br />
</span><br />
<span style="color: red;">हे सारे आमच्या आयुष्यात घडते</span><br />
<span style="color: red;">असे झाले म्हणून खाचायचे नसते </span><br />
<span style="color: red;">खंबीर मानाने उभे राहायचे असते </span><br />
<span style="color: red;">आणि पाखरू दुसरे शोधायचे असते </span>प्रफ़ुल्ल पाटीलhttp://www.blogger.com/profile/18261034735862832484noreply@blogger.com2