निरोप

गेलो होतो संपुनी चिता ती रचली होती.
अज्ञान खांद्यानी सरकत पुढे ज्वाला मध्ये जाण्यास तयारी.
पाऊस ,वारा,वादळ अडथळा टाकीत विजवीत होत्या ज्वाला.
पेटन्यास मी उत्सुक तितका जितका पेटवन्यास तो समाज आला.
कित्येक दिवस जगूनी निरोप हा कसला होता
कर्ज नाही फेडले म्हणुनी रडण्याचा का तो आवाज होता.
निदान आता तरी फितुर ,दुष्ट, स्वार्थी ते हाथ झिजले.
श्राध्दाचे जेवन करुनी शब्द दोन माझ्यापरी उष्टे टाकले.
काही मास नाव नी फोटो असाच कुठे टांगला.
जाळण्यास दुसर्‍या गर्दीचा डोंब पुढे सरकला.