"चल भेटु नंतर", मी वळायला लागलो. पण मनोमन एकच इच्छा होती की ती म्हणेल. "थांब ना जरा" . पण ती उलटच बोलली. "हो तुला गेलं पाहीजे ना! कंपनीत काम असतील"
ती बोलली असती तर कंपनीला पण दांडी मारली असती पण कसल काय. मी गपगूमान चालायला लागलो.
म्हटल वळुन बघुया निदान माझ्याकडे बघत तर असेल पण ती खुशाल कुनाबरोबर फोन वर बोलत होती.
मी हताश पणे वळलो,तेवढ्यात एक मंजुळ स्वरात माझे नाव पुकारले गेले. हो तीच होती. मराठी फिल्म मध्ये कसा हिरो slow motion मध्ये हिरोईन कडे धावतो तसा मी धावायला लागलो . सारं जग आनंदाचा वर्षाव करतय अस वाटल.मी तिच्याकडे रोखुन बघु लागलो. ती अस्वस्थ दिसत होती.कदाचित लाजत पण होती. पुढच काय वाक्य असेल याचा अंदाज बांधु लागलो.अंग सेंकदा सेंकदाला शहारत होतं.
ती म्हणाली "तुला कस सांगु, अम् .. अ ..अ "
"बोल ना ,तुला समजु शकतो"
"ठिक आहे,तुला वाईट तर नाही ना वाटणार"
"नाही ग बोल ना"
माझी उत्सुता परमोच्च बिंदुला पोहोचली आणि तितक्याच वरुन खाली कोसळली.
ती निर्लज्ज म्हणते कशी
"अरे माझ्या फोनची बॅटरी संपली, त्याच्या शी बोलायच आहे आजच्या दिवशी फोन exchange कर ना मी तुला उद्या फोन देते"
नुसता फोन मागितला असता तर एका पायावर तयार झालो असतो ,त्याच्याशी बोलायच आहे हे सांगायची गरज होती का ,आणि हिचं अस सारं पहिलेच आहे मला आजच कळालं,मुर्ख कुठली.खुशाल माझ्याच कडे फोन मागायचा,काही संस्कारच नाही,काही लाज वाटते का तीला?.आणि कसला तो जाडाभरडा आवाज छे! इतकी पण काही सुंदर नाही एवढे नखरे करायला?.खरच आतापर्यंतचा माझा भास होता.
माझ्या रागावर काहिसा ताबा ठेवुनच मी बोललो
"खरच तुला मोबाईल दिला असता गं पण मलाही कुणाचा तरी फोन येणार आहे ,चल मी येतो, ऑफिस मध्ये खुप काम पडली आहे"
आणि तिथून निसटलो
